امروز موقع تمیز کردن خونه ، یه فکری به ذهنم رسید.
نه که چیز خیلی تاپی باشه و الان من یه نابغه باشم نه،
من اینهمه سال با مبیتا هم اتاق شدم؛ موندم و زندگی کردم، اون به من خیلی اخلاقا رو یاد آوری کرد خیلی چیز ها به من یاد داد و منو از خیلی چیز ها متنفر کرد.
مثل احترام گذاشتن به خودت برای همیشه و خیلی چیزای دیگه.
و الان ، بنظرم این یه فرصته برای من که میتونم با یه کم تلاش از ایران واسه دو سه سال برم.
بنظر ایده بدی نیست. و بعدش فکر کردم بهش میارزه. اینجا چی داره برا موندن حداقل برا من؟
امیدی برام مونده اینجا؟ نه!
فرصت ها رو ببینیم.
درباره این سایت